فیلم یک مکان ساکت از جان کرازینسکی که در سال 2018 اکران شد انقلابی در ژانر ترسناک بود که با استقبال و موفقیت بی نظیری روبرو شد. این موفقیت اعلام زود هنگام ساخت قسمت دوم این فیلم را در پی داشت که باعث شادی بینندگان شد. بیشتر سهم قدرت این فیلم به داستان آن مربوط میشود. دنیایی که تحت تهاجم بیگانگانی به شدت خونخوار قرار گرفته است. بیگانگانی که شنوایی بسیار حساسی دارند و هر بازمانده ای باید در سکوت مطلق زندگی کند. در میان فیلم های ترسناک، یک مکان آرام فیلمی متمایز است. تجربه ای که این فیلم به بینندگان در تئاتر ها و سینما ها و پشت تلویزیون ها داد به یاد ماندنی است. همه ما در حین تماشای فیلم در داستان آن غرق شدیم و وقتی به خودمان آمدیم، دیدیم که نفس هامون رو حبس کرده بودیم. چیزی که در مورد پارت دوم یک مکان ساکت برای شخص من اهمیت داشت، این بود که نفسگیر بودن فیلم و احساسی که در بخش اول به بیننده دست میداد، در قسمت دوم دو چندان شود: همه چیز دوباره ساکت باشد؛ اما باز هم جان کرازسینکی با فیلمی شوکه کننده بازگشت و همه را غافلگیر کرد. در این قسمت جهان فیلم بسیار وسیع تر است و با عمق بیشتری به داستان و کاراکتر های فیلم میپردازد. همین مسئله باعث سکوت منتقدینی شد که بینشی منفی در مورد پارت دوم داشتند.

یک مکان آرام قسمت دوم

پارت دوم یک مکان آرام، تقریبا بلافاصله از پایان پارت اول شروع میشود. اکنون خانواده آبت – اولین (امیلی بلانت)، ریگان (میلیسنت سیموندز) و مارکوس (نوا ژوپ) – مزرعه خراب شده خود را ترک میکنند؛ اما یاد گرفته اند که با استفاده درست از ترکیب صدا ها و بلندگو، هیولا ها را ناتوان کنند و نیز گاه گاهی با متصل کردن نوزادشان به کپسول اکسیژن از گریه کردنش جلوگیری کنند. آنها هنوز 5 مایل هم از مزرعه شان فاصله نگرفته اند که با دو مسئله مهم روبرو میشوند: اول یکی از دوستانشان به نام اِمِت (کیلین مورفی) که پس از از دست دادن خانواده اش در یک ویرانه خود را قرنطینه کرده است و دوم یک سیگنال رادیویی که آهنگ «آن سوی دریا (Beyond the Sea)» را مدام پخش میکند. مارکوس متوجه میشود که این آهنگ یک پیغام رمز گذاری شده است و با ترجمه آن می بیند که پیامی از طرف ساکنان یک جزیره دور افتاده – و امن – است. از این نقطه به بعد داستان فیلم به دو خط تقسیم میشود: ریگان و اِمِت به دنبال پیدا کردن یک قایق بیرون میروند و اِولین و مارکوس هم به دلیل خطری که بچه ایجاد میکند همانجا می مانند.

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم ارتش مردگان - بررسی Army of the Dead - جدیدترین فیلم زامبی اثر زک اسنایدر

یک مکان ساکت

یکی از موفقیت های بزرگ این دنباله، توسعه و ایجاد تنوع در منابع ایجاد کننده ترس در این فیلم است. سکوت مطلق محیط نیز همچنان سراسر فیلم را فراگرفته است. در پارت دوم به جزئیات بیشتری در مورد هیولا های مهاجم پرداخته میشود و آنها را بهتر از قسمت قبلی خواهید شناخت. در حالی که وحشت پارت اول از حضور آنها نشأت میگرفت – از ترس حضور آنها در یک مکان ساکت – در پارت دوم این ترس در حضور آنها ظاهر میشود. نه اینکه بخواهیم مقایسه کنیم، اما پارت دوم یک مکان ساکت در بیشتر مواقع این طور به نظر میرسد که از سکانس راپتور ها در فیلم پارک ژوراسیک اقتباس کرده است؛ به طوری که ایده تنش زایی خود را از این موضوع گرفته است که صدایی کوچک میتواند فاصله میان شما با معده یک دایناسور باشد.

با این که انسان ها ستاره های این فیلم نیستند، اما چیزی که کرانزسینکی از بازیگران جوان فیلم ساخته است، قابل تقدیر است. این یک حقیقت است که تقریبا همه فیلم ها – و نه فقط ژانر ترسناک – میتوانند با انتخاب نابجای نقش یک کودک، با شکست مواجه شوند؛ اما نوا ژوپ و میلیسنت سیموندز بخش زیادی از بار احساسی پارت دوم یک مکان ساکت را به دوش دارند. امیلی بلانت مثل همیشه یک منبع قدرت است و کیلین مورفی تنها با حرکاتش، رنج عمیقی را که از سر گذرانده را بهتر از هر دیالوگی به نمایش کشیده است. میتوان گفت که پارت دوم یک مکان آرام متعلق به ریگان و مارکوس است؛ چراکه نحوه کنار آمدن آنها با فداکاری پدرشان – و بلوغ فکری که طی این جریان پیدا میکنند – قلب تپنده این فیلم است. ماجرای خانواده آبت به وسیله موسیقی بی نظیر طراحان صدا (مالت بیلر و برندون جونز) به خوبی شناور شده است. البته که نتیجه کار آنها به ترسناک تر شدن فیلم کمک شایانی کرده است، اما مهمتر از آن، ما را در کفش های ریگان قرار میدهد تا بهتر درک کنیم که راه رفتن در چنین جهنمی برای فردی ناشنوا چه حسی دارد. سکانسی که ریگان از خواب بیدار میشود و فکر میکند که شنوایی اش را از دست داده است، بسیار تکان دهنده است و سیموندز به شکلی قابل تحسین، این فروپاشی احساسی را در سکوت کامل به تصویر کشیده است.

یک مکان آرام - کیلین مورفی

نقطه ضعف این فیلم در جاه طلبی آن نهفته است. پارت دوم به شکل قابل تحسینی فضای بسته و محدود قسمت قبلی را به جهانی بزرگتر توسعه داده است؛ اما به قدری که لازم است به جنبه های این جهان وسیع تر نمی پردازد و به همین دلیل نمیتوان به خوبی با آن ارتباط برقرار کرد. «آنهایی که جا مانده اند لیاقت نجات یافتن را ندارند»، جمله ای که اِمِت به اِولین میگوید. دیالوگی به سبک سریال واکینگ دد که اشاره ای به فاسد شدن انسان ها در شرایط بحرانی است و فاکتور های یک دنیای آخرالزمانی را به فیلم معرفی میکند. اما در کمال تاسف به صورتی کاملا سر سری از کنار آن رد میشود.

اما پارت دوم یک مکان ساکت از این جهت که روی عمق درد های خانواده آبت و تلاشی که با وجود فروپاشی دنیا دارند، یک پیروزی است. شیوه ای که کرازینسکی این آشفتگی را با محوریت انسان ها به تصویر کشیده است نشان میدهد که یک مکان ساکت همچنان قدرت های یک فیلم ترسناک مدرن را به همراه دارد.