نسخه زک اسنایدر جاستیس لیگ یا به فارسی لیگ عدالت، این فیلم را به اثری تبدیل کرده است که ارزش دیدن را دارد.
چهارچوب کلی نسخه زک اسنایدر لیگ عدالت مشابه نسخه تئاتر آن (نسخه جاس ویدون) است: پس از اینکه سوپرمن (هنری کویل) خود را برای کشتن دومز دی (Doomsday) فدا میکند، بروس وین (بن افلک) سعی میکند تا تیمی از ابر قهرمانان را برای مقابله با خطری که زمین را تهدید میکند تشکیل دهد. حال در نسخه زک اسنایدر با دو برابر شدن مدت زمان این فیلم، تمرکز بیشتری روی لحظات کلیدی صرف شده است و روایت داستان این بار بسیار منسجم تر و جالب تر از نسخه جاس ویدون می باشد. در حالی که نسخه جاس ویدون به سرعت بین سکانس های اکشن سویچ میشد، نسخه زک اسنایدر به روش متدیکال آهسته ای داستان کاراکتر ها را دنبال کرده و دیدی عمیق تر از آنچه انتظارش را دارید به داستان دارد.
سوپرمن در کاستوم جدید مشکی رنگ
تقریبا همه شخصیت های لیگ عدالت در نسخه زک اسنایدر، از کاراکتر های اصلی گرفته تا نقش های مکمل، داستان واضح تر و منسجم تری دارند. کاراکتر سایبورگ (ری فیشر) بهترین مصداق این مسئله است که پیشینه داستانی وسیعی نسبت به نسخه 2017 این فیلم از او نشان داده شد. تبدیل سایبورگ در نسخه زک اسنایدر از کاراکتری خشک و رباتیک به شخصیتی دلچسب تر و زنده تر نسبت به نسخه جاس ویدون به وضوح قابل لمس است. نسخه زک اسنایدر از این دانشجو که طی آزمایشات پدرش با یکی از جعبه های مادر شانس دوباره ای برای زندگی یافته است، چهره ای خشن تر نشان میدهد. رابطه متشنج او با پدرش نیز در چندین سکانس از این فیلم، در ابعادی تازه به تصویر کشیده شده است. تقلای ویکتور استون (سایبورگ) برای هضم شرایط جدیدش به خوبی توسط ری فیشر به تصویر کشیده شده است و این اجرای عالی از همه لحاظ به این کاراکتر رنگ و بویی تازه داده است؛ از بی تفاوتی اولیه او در کمک به ابرقهرمان ها تا این که در نهایت مسئولیت خود در قبال بهره گیری از قدرت هایش برای اهداف مفید را قبول میکند.
میتوان گفت کاراکتر بتمن نیز درست مانند سایبورگ، این بار کاملا متفاوت است. فداکاری سوپرمن به طرز غیر قابل انکاری بروس وین را تغییر داده است. تقلای بروس وین برای پشت سر گذاشتن انزوایی که پس از مرگ سوپرمن او را فرا گرفت و داشتن نقش یک رهبر در میان ابرقهرمان هایی که کاملا با هم متفاوت اند، با بازی قابل احترام و ایده آل بن افلک جاذبه خاصی پیدا کرده است. این بروس وین شبیه همانی است که می گفت: «ایمان داشته باش آلفرد، ایمان!». همچنین در کاراکتر بتمن تابو شکنی هایی را شاهد هستیم. شنیدن کلمه F*** از زبان بتمن حیرت انگیز بود.
همانطور که میدانید، ایمان بروس وین به سوپرمن چاره ساز واقع شد. زنده شدن سوپرمن با مقدمه زیبا تری انجام میشود و همین که به غریزه ای که به او میگوید: «هر چیزی رو که میبینی نابود کن» غلبه میکند، مجالی پیدا میکند که دوباره به مزرعه خانواده کنت بازگردد. دیدار مجدد سوپرمن (کلارک کنت) با لوئیس لین (امی آدامز) و مارتا کنت (دیان لین) به لطف تمرکز بیشتر زک اسنایدر روی ترومایی که مرگ سوپرمن روی این دو نفر باقی گذاشته بود، بسیار احساسی تر از نسخه جاس ویدون است. اگر چه یکی از مواردی که در آن نسخه اسنایدر کات چندان با نسخه قبلی تفاوتی ندارد این است که طراحی نقش سوپرمن محدود است؛ اما لااقل در این نسخه سنبلی بسیار برتر برای دیگر قهرمان هایمان است.
نسخه زک اسنایدر کاراکتر بری آلن (فلش) را بسیار مسلط تر به توانایی هایش نشان میدهد، از جمله سکانس معرفی کاملا متفاوتی برای او در نظر گرفته شده است. در این نسخه فلش اعتماد به نفس بیشتری دارد و شباهت بیشری به نسخه کامیک بوکی این کاراکتر دارد. در کنار این ها، چهارچوب شخصیتی او نیز حفظ شده است و این مسئله هنگامی که برای بار اول به غار خفاشی بتمن وارد میشود و وحشت زده میشود به خوبی قابل احساس میشود. زک اسنایدر اهمیت فلش را در این فیلم دو چندان کرده است و روی نیروی سرعت او سرمایه گذاری زیادی کرده است.
آرتور کوری (جیسون موموا) نیز مانند سایبورگ، در ابتدا تمایلی به بروز رفتاری دوستانه با سایر افراد تیم ندارد. زک اسنایدر علت تصمیم آرتور (آکوامن) برای پیوستن به تیم و علت مقاومتش در برابر ماهیت آتلانتیکی خود را با توضیحات بیشتری به نمایش درآورده است. هچنین تاثیر والکو (ویلیام دفو) در این تصمیم نشان داده شد. داستان آرتور در این نسخه همخوانی بیشتری با فیلم اختصاصی اش یعنی آکوامن دارد و در این نسخه بهتر درک میکنیم که چرا آرتور تا این حد از آتلانتیس متنفر است.
در میان همه ابر قهرمان هایی که در این فیلم حضور دارند، زن شگفت انگیز (گال گدوت) کمترین بهره را از مدت زمان اضافه شده فیلم برده است. از آنجا که آمازون ها بیشترین اطلاعات را در مورد دارک سید (Darkseid) و شکست او در حمله قبلی اش به زمین دارند، دایانا نقش رساندن این اطلاعات را به بیننده دارد. با این حال دایانا در میدان نبرد از همیشه کشنده تر ظاهر شده است. زک اسنایدر هیچ ترسی از اینکه ماهیت نیمه خدا بودن دایانا را آشکار کند نداشته است و این موضوع از همان سکانس اولیه ای از دایانا که به تنهایی یک ساختمان را از تروریست ها پاکسازی میکند دریافت میشود.
شنیدن کلمه F*** از زبان بتمن غافلگیر کننده است.
تغییرات استپن وولف در نسخه زک اسنایدر
از مسئله ابر قهرمان ها که فاصله بگیریم، با استپن وولف روبرو هستیم؛ کاراکتری که در نسخه پیشین با انتقاد های زیادی روبرو شد که البته بی جا هم نبود. در نسخه جاس ویدون، استپن وولف کاراکتری بی بخار بود و تنها به شخصیتی برای کتک خوردن در سکانس پایانی تبدیل شد. در نسخه زک اسنایدر استپن وولف به عنوان یک بیگانه متعهد به تصویر کشیده شده است که برای جبران شکست خود در پی تصاحب زمین و تقدیم آن به اربابش دارک سید است. این بار استپن وولف با کاستومی خیره کننده و دلهره آور و نیز عملکردی خشن تر در میدان نبرد، درجه R را کسب کرد. انگیزه های استپن وولف و نیز سرنوشت پایانی او در نسخه زک اسنایدر بسیار هیجان انگیز تر از نسخه قبلی در سال 2017 است. اما با روی کار آمدن دارک سید، استپن وولف تا حدودی به حاشیه رانده میشود.
تاثیر تجربه اسنایدر در ساخت سکانس های اکشن، در این فیلم به وضوح دیده میشود. برخورد بین قهرمان ها و ویلین ها این بار ملموس تر است و هر قهرمان چندین بار فرصت درخشش پیدا کرده است. هر چند که در همین صحنه ها است که برخی از ضعف های جلوه های ویژه (VFX) نمایان میشود.
با وجود اینکه تغییرات عمده نسخه زک اسنایدر، نسخه قبلی را ضعیف نشان می دهد؛ اما در برخی موارد برای جلب رضایت مخاطب از مسیر استاندارد منحرف شده است. این مسئله با طولانی تر شدن زمان فیلم (نزدیک به 4 ساعت) برجسته تر شده است. برای نمونه، با وجود اینکه کاستوم مشکی رنگ سوپرمن مطابق با کامیک بوک ها است، مقصود واقعی آن مورد کم توجهی قرار گرفته و اسنایدر به سادگی از کنار آن رد شده است؛ در حالی که این موقعیت، فرصتی عالی برای توضیحاتی مبنی بر ایدئولوژی های پس از زنده شدن دوباره کلارک بود. همچنین حضور مارتین منهانتر در این نسخه خالی از لطف نیست، اما از کاراکتر وی کمترین استفاده ممکن به عمل آمده است و به جای تکمیل داستان فیلم، بیشتر شبیه به مسیری انحرافی است. حضور او لحظه شیرینی را که پی بردیم یکی از دو کاراکتر در واقع یک تغییر شکل دهنده فضایی سبز است را به هم ریخت.
به طور مشابهی، سکانس کابوس های جدید که پنجره ای به آینده دنیای دی سی را به ما نشان می دهند، کمی زیاده روی به نظر میرسد؛ چراکه احتمالا بذر این داستان ها هیچگاه به ثمر نخواهد رسید. با این حال، رویارویی بتمن با جوکر با اینکه تا حدودی خلاصه وار است اما چندان ناامید کننده نیست. در این صحنه، تاریخ خونین بین این دو بیش از همیشه برجسته شده است که نکته مهمی برای نقش هر دوی این بازیگران (جرد تو و بن افلک) است.
جمع بندی
نسخه زک اسنایدر جاستیس لیگ ثابت کرد که ایمان طرفداران به رویای زک اسنایدر بیهوده نبوده است. با نگاهی کامل تر به ابر قهرمان ها، آنتاگونیست های واضح تر و بهبود سکانس های اکشن، نسخه زک اسنایدر جاستیس لیگ این فیلم را از پرت شدن به زباله دان سینما نجات داد. با این که پرداختن به برخی موارد ضروری به نظر نمیرسید و برخی از جنبه های جلوه های ویژه ناقص نمایان شد، اما نمیتوان بین کرد که این فیلم تا چه اندازه از نسخه قبلی که در سال 2017 منتشر شد بهتر است و برای درک این مسئله حتما باید آنرا ببینید.
نقد و بررسی جاستیس لیگ، نسخه زک اسنایدر
نسخه جاس ویدون مرد. زنده باد زک اسنایدر!
عالی
۸