فیلم سینمایی «تصنیف باستر اسکراگز» (به انگلیسی: The ballad of buster scruggs) محصول سال 2018 فیلمی تاریک به سبک وسترن از برادران کوئن. «تصنیف باستر اسکروگز» یکی از تاریک ترین و البته احمقانه ترین فیلم های برادران کوئن به حساب میاد. در ادامه با نقد و بررسی فیلم سینمایی تصنیف باستر اسکروگز همراه آداروک مگ باشید..
در طول فیلم اونقدر از این سکانس به سکانس دیگه میریم که سررشته فیلم از دستمون درمیره! که البته این حالت پارادوکسی آشنا و نه چندان خوشایند برای طرفداران کوئن ها است.
تیم بلیک نلسون یکی از نقش آفرینان فیلم
از زمان انتشار فیلم «دهشت زده (به انگلیسی: blood simple)» تا به امروز برادر ها دو عنصر تخیل و کشتار رو به عنوان دو سوی یک سکه در نظر گرفتن.
شوخی هایی که با موجوداتی بیچاره و قابل ترحم به نام انسان بازی میکنند، شاید ظالمانه به نظر برسند ولی جالب هم هستند که برادران کوئن در استفاده و به کارگیری این حقیقت استعداد بی نظیری دارند.
اعدام ها، تیراندازی ها و دیگر پایان ها و سرنوشت های تاریکی که در انتظار گاوچران ها، کاشف ها و پیش قراول های کاروان ها است رویداد هایی از طنزی خونین در حکایات گلچین ادبی وسترن هستند. مرگ اصلی اساسی و خنده دار است تا اینکه برایتان اتفاق بیفتد، حتی گاهی بعدش هم خنده دار به تصویر کشیده میشه.
در نخستین اپیزود کاراکتری رو میبینیم (با بازی تیم بلیک نلسون «Tim Blake Nelson») که با گام های بلند به سمت مرگش میشتابد و مرگ خودش رو رقم میزنه، درست همونطوری که مرگ دیگران رو رقم زد.
این قاتل خوش‌رو اینطور اعتقاد داره که باید زندگی پس از مرگی هم وجود داشته باشه چون که اشعار زیادی دربارش گفته شده و یکی از همین اشعار هم هنگامی که به سمت بهشت بالا میره خونده میشه، تصنیفی مشهور به نام «پرنده سان سابا».
در تعدادی از فیلم های وسترن امروزی علاقه سازندگان به کاوش و دخالت در پایبندی های اخلاقی و فرهنگ و سیاست رو میبینیم که به دنبال تعادلی بین افسانه ها و اساطیر و تاریخ مستند و واقعی هستند؛ "تصنیف باستر اسکراگز" قطعا یکی از اون فیلم ها نیست. این فیلم برخی از آثار کلاسیک رو تکریم و در نقطه مقابل فیلم هایی نظیر «متخاصمان (Hostiles)» ، «بازگشته (the revenant)»، «میانبر میک (Meek's cutoff)» و «هشت نفرت انگیز (The hateful eight)» قرار داره.
با بررسی فیلم های برادران کوئن چیزی که به ذهنمون خطور میکنه اینه که کوئن ها ژانر رو به عنوان یک اتاق بازی در نظر گرفتن!
و البته این که افکار و محتوای پوچ گرایانه اونا رو با ارزش اسمی بسنجیم کار بسیار اشتباهی بوده و هست. اونا علی رغم طنز هاشون جدیت و جذابیت خاص خودشون رو هم دارن.
در «تصنیف باستر اسکراگز» حتی بیش تر از فیلم «جایی برای پیرمرد ها نیست (No country for old men)» یا «درون لووین دیویس (Inside Llewyn Davis)» شوخ طبعی و طنز رو حس میکنیم و حتی پیشی گرفتن اون از فیلم های مذکور رو میبینیم و احتمالا به یاد ماندنی تر از اون ها هم خواهد بود.
زویی کازان در نقش زن جوانی که همراه کاروانی به سوی اوریگان است
لذت زیبایی شناسی همواره جایگاه مهمی در جهان کوئن ها داشته است. اونا لذت ملموسی از مکانیک فیلم‌نامه‌نویسی و فیلمبرداری میبرن و این رو در شعله‌ور کردن داستان های مبتکرانه، داستان‌پردازی های زیرکانه و ادیت‌های عالیشون میبینیم. همچنین اطمینان پیدا میکنن که هنر، چه در درجات عالی و چه در سطح عامه پسند کاملا متناسب تجربه کاراکتر هاشون باشه.
سرگرمی جبرانی ناچیز بر حقیقت تلخ فانی بودن است، اما همین هم تمام چیزی است که داریم و بنابراین میبینیم که آلیس لانگابا (از شخصیت های فیلم)، کسی که برادرش را از دست داده و چشم اندازش از آینده‌ای که در انتظارش است بسیار ناخوشایند و نومیدانه است در گوشه ای می ایستد و به دسته‌ای از سگ های علفزار میخندد. میبینیم که یک کاشف طلا که در دره ای بکر و دست نخورده در حال حال حفاری و جستجوی طلا است آهنگی امیدوارانه و پر نشاط رو میخونه درست مثل همون قاتل جایزه بگیری که در حال اسب سواری بود.
مردم داستان ها و حکایاتی رو میگن، در بحث ها و جدل هایی شرکت میکنن که به نتیجه یا راه حلی نمیرسن بلکه این کار رو به جهت گذراندن عمرشون یعنی زمان باقیمانده تا مرگشون انجام میدن تا حقیقتی به نام مرگ رو فراموش کنن.
در اپیزود «بلیط غذا» فیلم به اوج تاریکی و سیاهی میرسه: مردی بدون دست و پا که برای امرار معاش مجبور به اجرای نمایش و تئاتر برای فرد دیگری است تا بتواند زنده بماند.
سال روبینک، تلین دالی و چلسی راس در آخرین اپیزود فیلم تحت عنوان «بازماندگان فانی»
متونی که وی میخواند ازجمله: اوزلیمانیا، داستان هابیل و قابیل، غزل 29 شکسپیر و آدرس گیتسبورگ شاید حاوی اظهارات طعنه آمیزی در مورد بی رحمی، بی ثباتی و غرور افسار گسیخته بشریت باشد. همچنین به نظر میرسد که حاوی عناصر محبوب ادبیات رایج در اواخر قرن 19 در امریکا است.
سرنوشت همیلتون را میتوان تمثیلی از هوی و هوس بازار فرهنگی دانست؛ قصد اسپویل فیلم را ندارم اما «بلیط غذا» در اصل «درون لووین دیویس» است با یک مرغ نابغه در نقش «باب دیلن».
در کل میتوان گفت که فیلم «تصنیف باستر اسکراگز» آلبومی مفهومی از برادران کوئنه که در کل عملکرد خوبی داشه ولی بعضی بخش ها هم مثل سارق بانک احمقی که «جیمز فرانکو» نقشش رو بازی میکنه، تنها یک بار نیاز به پخش داره ولی خب صحنه های زیبایی مثل جا خوردن کازان وقتی که پیشنهاد ازدواج بیل هک رو میشنوه یا کاشف طلا که تخم های یه جغد رو از لانه ش برمیداره ولی بعداً همه تخم ها رو بجز یکیشون رو میزاره سر جاش رو هم میبینیم.
و آخرین بخش فیلم که عمیق ترین بخش فیلم محسوب میشه به طوری که احتمالا شما رو به جستجوی معانی و الگو های پنهان وا می داره به شکلی که در بخش های نخستین بود. 5 نفر که با هم بحث و مجادله میکنن؛ شکارچی تله‌گذاری که معتقده که مردم همشون مثل هم اند، درست مثل «فرتس» و خانمی متشخص که پاسخ میده مردم رو میشه به دو گروه درستکار و گناهکار تقسیم کرد و مرد فرانسوی که معتقده هر فردی متفاوته و ویژگی های خاص خودش رو داره.
سفر اونا بر خلاف تقریبا تمام بخش های دیگه فیلم به مرگ های خشونت آمیز ختم نمیشه، بلکه به پایانی سرد تر و عجیب تر میرسیم که بر آنچه از فیلم گذشت سایه می اندازد،انگار که شوخی های مرموز واقعی بودن و ما فقط میخندیدیم تا وحشت رو فراموش کنیم.
The Ballad of Buster Scruggs (2018)
| نام فیلم |
تصنیف باستر اسکراگز |
| کارگردانان |
جوئل کوئن، ایتن کوئن |
| نویسندگان |
جوئل کوئن، ایتن کوئن |
| ستاره ها |
لیام نیسون، جیمز فرانکو، زویی کازان، دیوید کرامهولتز، کلنسی براون |
| مدت زمان |
2 ساعت و 12 دقیقه |
| ژانر |
کمدی، درام، موزیکال، رازآلود، عاشقانه، وسترن |